Па гэтых пытаньнях у праграме «Палітыка зь Юрыем Дракахрустам» спрачаюцца сталы прадстаўнік Аб'яднанага пераходнага кабінэту ў пытаньнях нацыянальнага адраджэньня Павал Баркоўскі і старшыня Рады Цэнтру новых ідэяў Антон Раднянкоў.
— Антон, у 2020 годзе вы былі ў машыне з Марыяй Калесьнікавай, калі яна парвала пашпарт і адмовілася ехаць ва Ўкраіну. Зараз яна ва Ўкраіну патрапіла прымусам. Многіх падчас прэсавай канфэрэнцыі, у якой яна ўзяла ўдзел, зьдзівілі яе словы падзякі за вызваленьне на адрас Лукашэнкі. На ваш погляд, што гэта? Некаторыя кажуць, «стакгольмскі сындром», іншыя мяркуюць, што гэта варыяцыя хрысьціянскага закліку маліцца нават за ворагаў сваіх.
Раднянкоў: Я не хацеў бы камэнтаваць словы Марыі. Я спадзяюся, хутка яна зможа ўжо прыехаць на тэрыторыю Эўразьвязу, пачытаць навіны і сама адказаць на ўсе гэтыя пытаньні. Я за гэты час зь ёй стэлефанаваўся толькі двойчы, я не магу цалкам раскрыць усё, што яна кажа.
— Павал, а якая вашая ацэнка гэтай падзякі Калесьнікавай?
Баркоўскі: Вызваленьне палітвязьняў — гэта вынік дамоўленасьцяў бакоў, у кожнага зь іх ёсьць свае пажаданьні і ўмовы. Гэта ў любым выпадку працэс двухбаковы і без жаданьня Менску ўдзельнічаць у ім, без жаданьня вызваляць людзей, гэтага б не адбывалася.
— Павал, у вас няма абавязацельстваў канфідэнцыйнасьці перад Калесьнікавай. Але якая вашая ацэнка гэтых словаў Калесьнікавай — ацэнка як палітыка, як філёзафа?
Баркоўскі: Я, як і Антон, не сьпяшаўся бы даваць камэнтары на першыя выказваньні людзей, якія толькі нядаўна выйшлі з турмы. Сапраўды ім можа быць цяжка зараз сфармуляваць трапна свае думкі пасьля працяглага рэжыму інкамунікада. Але я разумею, што частка гэтых выказваньняў магла быць прадметам дамоўленасьцяў паміж амэрыканскім і беларускім урадавым бакамі, ці можа быць тымі дамоўленасьцямі, якія мелі кожны з вызваленых з беларускімі спэцслужбамі. Таму пачакаем сапраўды, калі людзі змогуць камунікаваць больш спакойна і тады будзе зразумела, ці гэта прынцыповая пазыцыя.
Раднянкоў: Калі мы зь імі размаўлялі, то і ад Віктара Дзьмітрыевіча, і ад Марыі, і ад Максіма мы чулі словы, што яны ня хочуць нэгатыўна паўплываць на працэс вызваленьня людзей. Бабарыка казаў на прэсавай канфэрэнцыі, што ў турме засталося яшчэ 1000 чалавек, у тым ліку і сын Бабарыкі. Я хацеў бы нагадаць нашыя дыскусіі ў дэмакратычнай супольнасьці, якая зараз знаходзіцца ў эміграцыі. Нехта казаў, што трэба яшчэ больш ціснуць, некаторыя, у тым ліку і вызваленыя палітвязьні, гэта казалі. Але былі і іншыя галасы, якія казалі, што гэтак гаварыць неэтычна. На падзяку Марыі зараз таксама падобныя розныя рэакцыі.
***
Разам з гасьцямі Юры Дракахруст спрабуе зразумець сэнсы таго, што адбываецца ў беларускай і сусьветнай палітыцы, прааналізаваць тэндэнцыі, якія хаваюцца за інфармацыйным шумам, заглянуць у невядомую будучыню.
Форум